21 lutego odbyło się kolejne spotkanie dzieci i rodziców Klubu Czytających Rodzin- Czas dla nas! Tym razem tematyką spotkania była literatura pedagogiczna. Aby zachęcić dorosłych do czytania lektur pomocnych w zrozumieniu naszych pociech zaprosiłam wszystkich do praktycznych ćwiczeń, które możemy odnaleźć w takich książkach jak- C. Hannaford, Zmyślne ruchy, które doskonalą umysł. Podstawy Kinezjologii Edukacyjnej, Oficyna Wydawnicza Medyk, W-wa 1998 oraz Marta Bogdanowicz, Dariusz Okrzesik: Opis i planowanie zajęć według Metody Ruchu Rozwijającego Weroniki Sherborne.

          Obie metody podkreślają jak ważny jest ruch dla prawidłowo rozwoju dziecka. A więc kilka słów na ten temat…

           Kinezjologia Edukacyjna- z greckiego „kinesis” oznacza ruch, „logos” – nauka, jest to nauka o ruchu, o tym jak rozwija się dziecko a także dorosła osoba, gdy wykorzystuje ruch. Kinezjologia edukacyjna zajmuje się ruchami bardzo specyficznymi, takimi, których wykonanie aktywizuje i stymuluje odpowiednie obszary mózgu, powodujące zwiększanie ilości połączeń nerwowych między prawą i lewą półkulą, dzięki czemu poprawia się jakość pracy mózgu jako całości.
Kinezjologia Edukacyjna, oparta na badaniach klinicznych prowadzonych przez dr Paula Dennisona i jego żonę Gail Dennison oraz ich współpracowników jest metodą wspierającą proces uczenia się. To praktyczny program, przybliżający naturalny i psychofizyczny rozwój dziecka. Wyjaśniając zasadę działania Kinezjologii Edukacyjnej, Dennison opisuje funkcjonowanie mózgu w trzech wymiarach: lateralności, ześrodkowania, koncentracji.

          Metoda wg. Weroniki Serborn- jest metodą niewerbalną, poprawia ona komunikację dziecka z otoczeniem, uaktywniając „ język ciała i ruchu”. Ćwiczenia wskazane przez Weronikę Sherborn można stosować z dzieckiem w każdym przedziale wiekowym. Wykorzystanie tej metody zależy jedynie od naszej inicjatywy i zapotrzebowania. Zaletą tych zajęć jest, to, że nie potrzebujemy żadnych drogich pomocy, a jedynie dużo wolnej przestrzeni, odpowiednie podłoże (np.: koc, materac) i świeże powietrze. Dzięki tym ćwiczeniom, dzieci uczą się poznawać przestrzeń i zachowywać w niej, czują się swobodnie i nie obawiają się otoczenia. Stają się mniej zahamowane i bardziej otwarte na sytuacje problemowe. Metoda ta pozwala dzieciom poznać swoje ciało i uczy kontrolować jego ruchy, ułatwia też nawiązywanie kontaktów, uczy empatii. Bardzo ważnym walorem metody W. Sherborne jest to, iż w atmosferze radosnej zabawy umożliwia dzieciom zaspokojenie potrzeb psychicznych (bezpieczeństwa), wzrostu i rozwoju, w tym potrzeb  społecznych i poznawczych.

      Wszystkich rodziców serdecznie zachęcam do czytania literatury pedagogicznej.  Serdecznie dziękuję za udział w spotkaniach i zapraszam na kolejne.

Koordynatorka: Dorota Osipowska