–  pani Iwonie Kostrzewie i kl. IV b  za to, że jako pierwsi włączyli się w akcję;

–  pani Annie Czajkowskiej i kl. IV a za szczególne zaangażowanie się w zbiórkę potrzebnych rzeczy oraz udział w pakowaniu;

– pani Monice Golec i kl. II g za wyjątkowo solidarną pomoc w zbiórce żywności;

– pani Iwonie Zdanowskiej i kl. IV d za największy wkład finansowy. To nasi rekordziści – zebrali 195zł.

Dziękuję wszystkim uczniom, którzy poświęcili swój wolny czas, żeby pomagać. Praca z Wami była niezwykłą przyjemnością. Czy było warto? Oceńcie sami czytając relację naszego wolontariusza.

Marzena Chojnacka – Matak

Wolontariusz, który opiekował się rodziną (oznaczonej numerem MAZ II-1987-532963), chciał przekazać kilka słów od siebie.

Wolontariuszy wnoszących kolejne pakunki otoczył wianuszek żywo biegających i radosnych chłopców. Radość udzielała się wszystkim. Rodzina zaczęła otwierać dary. Pani Ewa w jednej z paczek odnajduje dużą ilość makaronów – „Andrzej, Mateusz – zobaczcie na waszą ulubioną pomidorówkę ile będzie” – powiedziała ucieszona pani Ewa. W kolejnym z prezentów mama chłopców odnajduje czarną kurtkę ocieplaną z białymi paskami – „Mamo pasuje” ! – cieszył się Andrzej. Następne pudełko wyjawia swoją tajemnicę to 2 kurtki dla Mateusza : srebrna i żółta , które chłopiec zaraz przymierza i widać, że dobrze się w nich czuje i wygląda. Mama i chłopcy są uradowani. Przystępują do otwierania kolejnych darów. Andrzej już ma w ręku czerwoną koszulę w kratę oraz szarą bluzę bez kaptura. Szybka przymiarka i chłopiec stwierdza z pewnością „Od jutra będę w nich chodził” – mówi szczęśliwy. Podobnie rzecz się ma w przypadku Mateusza, który dla siebie odkrywa pasujące na niego zieloną koszulę oraz ciemnogranatową bluzę. To nie koniec przygody. Następnie pani Ewa widzi, że w kolejnym z darów są przyszykowane dla niej : sweterek w paski, spodnie – czarne sztruksy oraz kolorowa chusta w kratę. „Na oko już widać, że będą dobre! – stwierdza mama chłopców i owija się dookoła chustą. „Hura ! mamo patrz – czapka” – krzyczy za chwilę Andrzej. Radościom nie ma końca a szczęście osiąga zenitu,  gdy chłopcy z jednego z pudełek wyciągają czekotubki – popularny przysmak i zaraz zaczynają go smakować. No i w końcu zapas Nutelli – „Chłopcy uwielbiają Nutellę a rzadko kiedy mnie stać, by im coś takiego kupić” – mówi zachwycona pani Ewa. Pani Ewa prosi jednocześnie na koniec wolontariuszy, by podziękować darczyńcom za zakupiony węgiel. „Serdecznie za niego dziękuję , to dla mnie wielka ulga w mojej niełatwej sytuacji finansowej przed nadchodzącą zimą” – dodała uradowana.