Przydrożne kapliczki i krzyże zrosły się przez stulecia z krajobrazem polskiej ziemi. Są jej bogactwem oraz przejawem pobożności. Każdy mijany krzyż czy kapliczka ma własną historię i fundatora ( byli nimi pojedynczy gospodarze, całe wsie, a nawet dwory). Stawiane były w dowód wdzięczności za doznane łaski (uzdrowienia, ochronę przez niebezpieczeństwem) oraz dla upamiętnienia ważnych wydarzeń (szczęśliwy powrót z wojny, tragiczna śmierć). Powstawały przeważnie w XIX wieku – w latach wojen, głodów i epidemii. W naszej okolicy najczęściej widujemy kapliczki XX-wieczne, które występują w postaci murowanych słupów z wnękami na gipsowe figurki i obrazki z wizerunkami świętych. W odosobnieniu, z dala od zabudowań spotykamy również liczne krzyże żeliwne, kamienne i drewniane. Obecnie większość kapliczek jak i przydrożnych krzyży wymaga koniecznych i zaawansowanych prac konserwatorskich.

Przed nami Uroczystość Wszystkich Świętych oraz Dzień Zaduszny, zatem w przededniu tego szczególnego czasu wspomnień, modlitwy oraz refleksji nad przemijaniem warto przypomnieć frazę, że „człowiek żyje dopóty, dopóki trwa pamięć o nim”. Pamiętajmy, że wybudowane kapliczki i przydrożne krzyże są przejawem wiary i szacunku dla naszych przodków, zapisem historii pojedynczego człowieka, całych społeczności oraz zazwyczaj ich niełatwych losów.

Zapraszam do  zapoznania się z  przeglądem fotograficznym kapliczek usytuowanych w naszej okolicy. Fotografie zostały wykonane przez Uczniów i ich Rodziców podczas nauki zdalnej w okresie marzec-czerwiec, w ramach spontanicznego projektu „Z Maryją mi po drodze”. W fotorelacji przedstawiono wybrane kadry nadesłane przez Rodziny Klembów, Przyborowskich i Sulichów (z obecnych klas II).